ประเภท : นิทานเซน
เรื่อง : วาง
ภิกษุสองรูปเดินทางร่วมกัน
หนึ่งพรรษามาก หนึ่งพรรษาน้อย
ผ่านพงไพรมาพบกับลำน้ำใหญ่
จำต้องข้ามสะพานจึงจะไปต่อได้
ณ.ริมน้ำ ทั้งสองพบสตรีนางหนึ่ง
จึงได้รู้ว่าสะพานนั้นขาดพังลง
ไม่สามารถใช้ข้ามลำน้ำไปได้
นางผู้นั้นก็ได้แต่ถอนใจอยู่ค่อนวัน
ไม่รู้จะทำประการใด
ภิกษุพรรษามาก ด้วยความเมตตา
จึงได้อาสาอุ้มนางนั้นข้ามน้ำไป
ท่ามกลางสายตาคัดค้านระคนตกใจ
ของพระพรรษาน้อยที่ร่วมทางไปด้วย
แต่กระนั้น เขาก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไร
กระทั่งทั้งสามคน ข้ามไปถึงอีกฝั่งอย่างปลอยภัย
เมื่อได้ส่งสตรีนางนั้นเรียบร้อยแล้ว
ระหว่างทาง พระพรรษาน้อยก็อดใจไม่ไหว
ต้องเอ่ยถามพระพรรษามากด้วยความข้องใจ
"ในความเป็นภิกษุแล้วนั้น.. ใยท่านถึงกล้าอุ้มอิสตรีข้ามลำน้ำเช่นนั้นเล่า?"
พระพรรษามากมีสีหน้าเมตตา แล้วตอบอย่างสงบว่า
"เราปล่อยสตรีนางนั้นไปไกลมากแล้ว ใยท่านถึงยังอุ้มนางอยู่อีกเล่า.."
Credit : facebook 13/11/2014