ข้อคิด : การให้สวัสดิการลูกน้องจะสร้างความจงรักภักดี

ข้อคิด : การให้สวัสดิการลูกน้องจะสร้างความจงรักภักดี

โพสต์โดย admin » จันทร์ 30 มีนาคม 2015, 10:28

เรื่อง : เหลือลูกพลับให้นกสาริกาบ้าง

สามีภรรยาคู่หนึ่ง รับจ้างเลี้ยงปลาให้กับเถ้าแก่

เก้าแก่จ่ายเงินเดือนให้แก่สามีภรรยาคู่นี้เดือนละ5000บาท บ้านพัก ข้าวสารอาหารแห้งและของใช้เถ้าแก่เป็นผู้จัดหามาให้
เขาทั้งสองคน มีหน้าที่ให้อาหารปลาวันละ 2 รอบ รอบเข้า 1 รอบ และรอบเย็นอีก 1 รอบ

นอกเหนือจากนั้น แล้วแต่สองสามีภรรยาจะจัดการกับชีวิตอย่างไร เถ้าแก่ไม่ได้จำกัดกับชีวิตส่วนตัวของลูกน้อง
เขามาที่บ่อเลี้ยงปลาเพียงแค่ต้นเดือน กลางเดือน และปลายเดือน ซึ่งเป็นช่วงที่ต้องนำอาหารปลามาให้
และถือเป็นการนำข้าวของเครื่องใช้มาให้ลูกน้อง อีกทั้งถือเป็นการมาถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ

เมื่อผ่านไป 2 ปี ปลาในบ่อทำกำไรให้เถ้าแก่ 4 แสนบาท เถ้าแก่ดีใจเป็นอย่างยิ่ง
เขาจึงนำเงิน 1 หมืนบาทมอบให้ลูกน้องเพื่อเป็นกำลังใจ และอนุญาตให้กลับไปเยี่ยมบ้านเกิดได้ 1 เดือน
ส่วนค่าเดินทางก็มอบให้อีกจำนวนหนึ่ง

เมื่อภรรยาของเถ้าแก่รู้เข้า ก็โมโหเห็นอย่างยิ่ง
“คุณจะบ้าเหรอ? สมองบวมน้ำหรือยังไง? เงินเดือนก็จ่ายเต็มที่ บ้านก็ไม่ต้องเช่าข้าวก็ไม่ต้องซื้อ
นี่ยังแถมทั้งเงินเหมื่นและเงินค่ารถอีก ทำอะไรทำไม่ไม่ปรึกษาฉันก่อนค๊ะ…”

เถ้าแก่ได้แต่หัวเราะ จากนั้นก็บอกกับภรรยาว่า
“ผมจะเล่าอะไรให้คุณฟัง
มีหมู่บ้านหนึ่ง ชาวบ้านต่างมีอาชีพปลูกลูกพลับ เมื่อถึงฤดูหนาว พวกเขาพากันเก็บลูกพลับจนไม่เหลือคาต้นไว้แม้แต่ลูกเดียว
ปีหนึ่งที่อากาศหนาวมากเป็นพิเศษ หิมะก็ตกมากกว่าทุกปี นกสาลิกาจำนวนสองสามร้อยตัวหาอาหารกินไม่ได้ พากันหนาวตายภายในคืนเดียว
เมื่อฤดูใบไม้ผลิของอีกปี ต้นพลับก็ผลิใบใหม่ออกมา เมื่อมันเริ่มออกดอก ไม่รู้ว่าหนอนมาจากไหนจำนวนมากมาย
พากันกัดกินทั้งดอกและใบของต้นพลับจนเกิดความเสียหายมากมาย ส่วนลูกพลับที่เล็ดรอดมาได้ พอโตสักนิ้วก้อย
ก็ถูกหนอนเหล่านั้นกัดกินไปจนหมด ชาวบ้านต่างก็พากันคิดถึงนกสาลิกา หากยังมีนกสาลิกาอยู่ หนอนเหล่านี้ก็คงจะไม่นำภัยมาให้
จากนั้นเป็นต้นมา เมื่อถึงฤดูเกี่ยวเกี่ยวลูกพลับ ชาวบ้านก็จะเหลือลูกพลับคาไว้บนต้นเพื่อให้เป็นอาหารของนกสาลิกาในหน้าหนาว
ลูกพลับสีเหลืองแสดดึงดูดให้นกสาลิกาจำนวนมากให้มาจิกกินในฤดูหนาว นกสาลิการก็แสนรู้คุณ เมื่อถึงฤดูใบไม้ผลิก็ไม่ยอมบินจากไป
คอยจัดการกับหนอนที่มารังควานต้นพลับ จากนั้นเป็นต้นมา ชาวบ้านก็มีลูกพลับเกี่ยวเกี่ยวอุดมสมบูรณ์ทุกปี ”

“ผมเหลือลูกพลับไว้ให้นกสาลิกากิน คุณว่าผมโง่เหรอ?”
เมื่อภรรยาได้ฟังจบ ก็เข้าใจในทันที

จุดหมายที่เหลือลูกพลับไว้บนต้น ก็เพื่อแบ่งปันให้กับนกสาลิกาได้อยู่รอด
การดูแลให้สวัสดิการแก่ลูกน้อง ก็เพื่อให้ลูกน้องรู้ว่าเถ้าแก่สำนึกคุณพวกเขาเช่นกัน
คุณได้มาก คุณให้ลูกน้องมากตาม ความจริงก็คือคุณให้ตัวคุณเองต่างหาก
ให้ทางรอดแก่ผู้อื่น ก็คือการให้ทางรอดแก่ตัวเอง

Credit : ได้รับมาทางไลน์ (30/3/2558)
admin
Administrator
 
โพสต์: 89
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร 01 มกราคม 2013, 22:36

Re: เหลือลูกพลับให้นกสาริกาบ้าง

โพสต์โดย admin » จันทร์ 30 มีนาคม 2015, 10:29

ลูกน้องดีๆก็ควรจะดูแลเขาดีๆ ให้เขาได้อิ่มท้องหลับสบาย
ถ้าบีบเขามาก เขาหนีไป แล้วคุณจะหาลูกน้องดีๆแบบนี้ได้อีกซักกี่คน
admin
Administrator
 
โพสต์: 89
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร 01 มกราคม 2013, 22:36


ย้อนกลับไปยัง เรื่องเล่า เฮฮา ขำขัน

ผู้ใช้งานขณะนี้

่กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 1 ท่าน

cron